کلکِ خیال

۲۰

ارديبهشت

خبر کوتاه

دیشب، ۲۵امین محفل دعای کمیل ماهانه (بدون احتساب ذی الحجه ۱۴۳۹ که مادر و پدر در طواف خانه خدا بودند)، به اتفاق اعضای فامیل، و به صرف افطار، در منزل ما برگزار شد.

شکر و شکر و شکر...

۰ نظر
۰ ۰

چشم براه

۱۹

ارديبهشت

چند باری تا مرز پرتگاه می‌برد، حتی پایین دره را می‌بینی، می‌لرزی و برمی‌گردی! ریسمانی چنگ می‌زنی تا نیفتی. برده ای و از سقوط نجات یافتی. ناامید نمی‌شود، دوباره و دوباره سر فرصت، به بهانه‌های رنگارنگ، می‌کشاند و تا بیخ سقوط پرتگاه می‌برد. دره را می‌بینی، اما هیجان سقوط پخش می‌شود در سلول‌هایت. می‌پرد و می‌پری! می‌بازی و سقوط می‌کنی. درد مهلک ترس از سقوط قبل از تزریق هیجان، قلبت را می‌گیرد، به پایین هم که برسی و خار و بیابان بیابی، نگاهی به بالا می‌اندازی، پشیمانی! اما بالا رفتن به راحتی پایین پریدن نیست. معجزه می‌خواهد.

معجزه را تضمین کرده، حتی اگر "صد بار پریدی و صد بار پشیمان شده ای!"

در آن حالم.

۰ نظر
۱ ۰

چشم براه

۱۱

ارديبهشت

معلم

فکر نمی‌کردیم بعد از ۸سال حتی برایش آشنا باشیم.

نه من، و نه دوست همراهم که قرار نمایشگاه گل بوستان گفت و گو را گذاشتیم تا معلم قدیمی‌مان را غافلگیر کنیم،

جشن روز معلم به سبک دانشجویی!

معلمی را کنار گذاشته و گلخانه بزرگی در اطراف کرج دارد، پر از کاکتوس‌هایی که به خوبی به خلق و خویشان آشناست، مثل خلق و خوی شاگردهای آن دوران.

هنوز هم از یادآوری اینکه با دیدنمان، در صدم ثانیه های ابتدایی ابروهایش بالا رفت، لبخند عمیقی زد و مخاطب صحبتش را فراموش کرد و از همه جالب‌تر اسم کوچیک‌مان یادش بود، لبخند به لبم می‌آید.

معلم خوبی بود،

مربی خوبی بود،

"پرورش‌دهنده" خوبی است.

کاکتوس‌های کوچک و زیبا که خواستید، به گلخانه آیدین سر بزنید.