تکیه گاهی که نیست

پدرش جانباز بود،

آسایشگاه بود،

دور بود،

فقط گاهی بود،

اما بود...

دیگه نیست!

برای ارامششون دعا کنید

روی ماه خداوند را ببوس!

کتابو برعکس میذارم کنارم که صفحه‌ش گم نشه

با هول و هیجان گوشی رو برمیدارم که تا یادم نرفته بهش بگم،

پیام میدم:

قبول داری هر یونسی باید یه علیرضا داشته باشه؟

شایدم "هریونسی یه علیرضا داره" و یحتمل حواسش نیست!

میگم علیرضا و حرفاش ماجرا رو ادامه میداد،

دو صفحه مونده به آخر تیر خلاصو زد و تموم شد!

میگه:

پنج باره باید بخونمش!